1. កាលខ្ញុំជាកូនជាងខ្ញុំចង់ប៉ះឡានបូមទឹក ពេលឃើញហើយចង់បុកឡានបូមទឹកពេលយល់សប្តិ។នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ យើងប្តេជ្ញាថានឹងមិនតស៊ូដើម្បីការងារដែលមិនអាចធ្វើបាន ហើយមានការងារតិចទៅតិចដែលយើងហ៊ានធ្វើ។
2. បន្ទាប់ពីមួយឆ្នាំនៃការបូមខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាជំនាញរបស់ខ្ញុំគឺល្អឥតខ្ចោះហើយខ្ញុំអាចធ្វើការងារគ្រប់ប្រភេទ;បីឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំបានទទួលការងារប្រចាំខែទាំងអស់។ខ្ញុំបានឃើញគ្រោះថ្នាក់ជាច្រើន ហើយដឹងថាការចៃដន្យណាមួយអាចកើតឡើង។ខ្ញុំបានប្រយ័ត្នចំពោះការងាររបស់ខ្ញុំ។
3. ខ្ញុំធ្លាប់គិតថារាល់ពេលដែលតម្លៃទាប ការងារកាន់តែច្រើនអាចរកលុយបាន។ឥឡូវតម្លៃបូមទាបពេក យើងដឹងថាវាពិតជាប៉ះពាល់ដល់អ្នកដទៃ ប៉ុន្តែមិនបានប្រយោជន៍ខ្លួនឯងទេ។លុយដែលខ្ញុំទទួលបានជាថ្នូរនឹងជីវិតរបស់ខ្ញុំគ្រាន់តែបង់ថ្លៃថែទាំចាប់ផ្តើមប៉ុណ្ណោះ។
4. ខ្ញុំធ្លាប់គិតថាវាមិនអីទេក្នុងការបំពានច្បាប់ម្តងម្កាលនៅពេលបូម។ឥឡូវនេះយើងដឹងថាទំនាក់ទំនងរវាងភាពអាសន្ន និងភាពជៀសមិនរួចគឺស្ថិតនៅលើភាពខុសគ្នានៃចំនួនដងប៉ុណ្ណោះ ហើយវាមិនមានជាប់ទាក់ទងជាមួយសំណាង ឬសំណាងតិចតួចទេ។ពេលខ្លះធ្វើឲ្យខូចច្បាប់ធ្ងន់ធ្ងរ ប៉ុន្តែមានតែម្តងគឺគ្រប់គ្រាន់។
5. កាលពីមុន ពេលធ្វើការងារ ពួកគេតែងតែរំពឹងថាកម្មករតូចតាច ដឹកអ្នកដេក ហើយពួកគេមិនដែលចុះពីរថភ្លើងឡើយ។ឥឡូវនេះ ទោះបីកម្មករតូចតាចមិននៅនឹងកន្លែងក៏ដោយ ក៏ពួកគេនឹងដាក់គ្រឿងសម្ងំលើអ្នកដេកដោយស្ងៀមស្ងាត់។ទទួលរងការខាតបង់ប្រសើរជាងជួបឧបទ្ទវហេតុ។
6. នៅពេលដែលអ្នកត្រូវបានកម្មករតូចម្នាក់ត្អូញត្អែរ ឬស្តីបន្ទោស អ្នកត្រូវតែត្រលប់មកវិញដើម្បីមើលភាពខុសគ្នា។ឥឡូវនេះ ភាគច្រើនគាត់គ្រាន់តែស៊ូទ្រាំដោយស្ងៀមស្ងាត់ ដោយខ្លាចថាជាអ្នកដែលមានកំហុសខ្លះនៅពេលគាត់ធ្វើការ។
7. ខ្ញុំធ្លាប់គិតថាមិនមានប្រតិបត្តិការបំបែកច្បាប់ក្នុងវិស័យបូមទឹកទេ។ក្រោយពីរបួសម្តង ខ្ញុំដឹងថា អ្នកដែលនិយាយបែបនេះមិនដែលចូលពេទ្យទេ។មានតែនៅពេលដែលពួកគេតស៊ូដល់គែមនៃជីវិត និងសេចក្តីស្លាប់ ទើបខ្ញុំដឹងពីតម្លៃនៃជីវិត។
8. កាលពីមុន ខ្ញុំគិតថាអ្នកផ្សេងទៀតកំពុងប្រតិបត្តិការខុសច្បាប់ ដូច្នេះខ្ញុំចង់អប់រំពួកគេ;ឥឡូវនេះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាវាមានប្រសិទ្ធភាពបំផុតក្នុងការអប់រំខ្លួនឯងកុំឱ្យធ្វើដូចគាត់។
ពេលវេលាប្រកាស៖ ថ្ងៃទី ១៨ ខែតុលា ឆ្នាំ ២០២២